guimpe haken, muts en sjaal voor Doerak

Sorry lieve mensen. Het is al weer even geleden. Maar het project moest af. Ik had echt geen tijd voor bloggen. Elk vrij momentje heb ik geguimpt, gevlochten en gehaakt. 

Buurvrouw en ik weten het al jaren heel zeker. Toen we allebei onze oudste kregen en het bij allebei een jongetje bleek te zijn hadden we het al ontdekt. Voor meisjes kan je veel leukere dingen haken en breien dan voor jongens. Hier in huis wordt het kleine meisje dan ook verschrikkelijk verwend en het grote jongetje enigszins achtergesteld. Zo kan het dus gebeuren dat Doerak al weer verwend is met een handwerkje van haar mama.

Doerak loopt het liefst met iets op haar bolletje. Een sjaal had ik nog liggen van vorig jaar. Maar een muts was op de een of andere manier onvindbaar geworden. Voor Doerak geen probleem. Dan zet ze gewoon de capuchon van haar jas op. Maar dat heeft wat nadelen. De ene capuchon is wat groter uitgevallen en dus hangt de rand van de muts praktisch voor haar ogen. En bij beide jassen waaien de hoofdbedekkingen af zodra Doerak het op een rennen zet. Regelmatig wordt er dus gegild en geroepen dat haar knopen dicht moesten. Precies op het moment dat ik daar eigenlijk geen tijd voor heb. (ze zet pas als ze buiten komt haar kap op. Dus meestal vergeet ik het om het van te voren te doen)

Op welke.nl had ik een fantastische sjaal gezien. Het was een sjaal met grote lussen die in elkaar gevlochten moesten worden. De lussen kreeg je door om een latje te haken. Ijverig ging ik aan de slag. Het was leuk om te doen maar ook zeer tijdrovend. Bovendien moest je een ketting van lossen op zetten, en op die lossen ketting de lussen maken. Ik vond het dunne tussenstukje wel leuk maar praktisch was het niet. Omdat je aan twee kanten lussen moet hebben was de tweede kant bijna niet meer in te steken. En omdat ik niet wilde dat de lossenrand ging trekken haakte ik 5 lussen en sloeg ik 1 losse over. Nou dat was een getel. Dan gaat praten en breien niet samen. ;-)

Ik zocht wat tips op youtube voor het in elkaar vlechten. En daar kwam ik de guimpevork tegen. Of de hairpin lace zoals de Engelsen zeggen. Veel handiger leek me. Ik toog naar de plaatselijke handwerkwinkel (lees: een dorp verderop want het enige wat wij hebben is een bakker en een scheepswerf.) en kocht een guimpevork. YouTube hielp mij op weg met een filmpje van handwerk les.

Het was gaaf! Het werd geweldig. Ik heb menig vraag gehad wat ik nu toch weer aan het doen was. Als je overal handwerkt herkennen mensen je dan ook aan het handwerken. Als ik met de pont naar het werk ga haak ik altijd tijdens de overtocht. En zelfs daar heb ik tot twee keer toe uitgelegd wat ik aan het doen was.

Het meest trots werd ik op de hartjes die ik haakte in plaats van franjes. Ik haakte eerst 8 lossen, dan het hartje volgens het patroon van Catherine, op blij met draadjes, dan haakte ik terug over de 5 lossen die ik nog over had met halve vasten, vervolgens haakte ik 6 lossen, een hartje en weer terug over de 3 overgebleven lossen met halve vasten. Dan weer drie lossen, een vaste op de juiste plek in de sjaal en weer terug met halve vasten. Tijdens het wachten op Doerak die ik uit de peuterspeelzaal moest halen haakte ik nog even vlug een hartje in de auto. Buurvrouw die haar zoon op dezelfde peuterspeelzaal heeft klopte op mijn raam. Ze vond het ook geweldig. En op mijn opmerking: "Daar ga je toch gewoon van fladderen," proestte ze: "Dat doen toch alleen autisten." Tja, laat mij dan autist zijn. Als ik zoiets moois aan het maken ben krijg ik de neiging om te fladderen. Je moet iets geks hebben in je leven. ;-)

Close-up van de hartjes. Met de hartjes zet je de laatste lus vast zodat de vlecht niet meer uit elkaar kan vallen.

De muts werd nog vrij pittig. Ik kon geen patroon vinden. Wel tips over rondjes maken met guimpe haken. Maar een echt patroon vond ik niet. Dus moest ik het zelf uitvogelen. Bij het eerste rondje heb ik de strook uit het midden gehaakt. De kleinste lussen heb ik als middelste rondje met een draad door elke lus dichtgetrokken. Om een rondje te krijgen heb ik steeds als ik een nieuwe strook ging vlechten 3 lussen van de binnenrand en eerst 6, later 5 en nog weer later 4 lussen van de nieuwe rand genomen. Toen ik de muts iets schuin wilde laten lopen heb ik bij de buitenrand om en om steeds 3 en daarna 4 lussen genomen. Zo liep het schuin af. En uiteindelijk kon ik de laatste toeren normaal vlechten, met gelijke aantallen lussen, omdat de rand verder recht naar beneden moest laten lopen. Omdat de muts bij de lussen nogal opengewerkt is heb ik een binnenmuts gehaakt met vasten. Gewoon steeds even passen in de muts en op Doeraks hoofd en uiteindelijk vast naaien in de laatste rand. Hij moet wel lekker warm zitten.

Bal mocht model staan. Zo te zien werd hij daar blij van. ;-

p

Oh ja, ik las op verschillende blogs over restjes opmaken. Nou dit waren restjes. En... ze zijn op. Behalve de oranje. Daar heb ik nog een stel bollen van liggen.

En omdat ik ook nog las over dingen afmaken die er al langer liggen heb ik besloten dat eerst te doen voor ik aan een nieuw project begin. Mmm lastig. Maar jullie kunnen dus komende tijd projecten verwachten die al wat langer liggen. Een pop, een deken, een vest.... (zo nou heb ik het gezegd. Nu kom ik er niet meer onderuit.)