Bij ons op school maken alle kinderen gebruik van een luizencape om hun jas in op te hangen. Dit om de luizenbesmetting zo klein mogelijk te maken. De meningen zijn er over verdeeld of het nu echt werkt. De een zegt dat het helemaal niet uitmaakt. Besmetting vind echt alleen plaats van hoofd op hoofd. Maar baat het niet dan schaad het zeker niet. En het is wel een opgeruimd gezicht al die capejes aan de kapstok. Geen rondslingerende jassen want elke jas moet in de cape.
Nu is het zo dat je als ouder die cape zelf moet aanschaffen. De prijzen variëren sterk. Waar je er hier een voor een paar euro kan bestellen ben je daar meer dan een tientje kwijt. Natuurlijk zal er ook een kwaliteitsverschil zijn. Maar ik denk dan altijd: 'Waarom zal ik duur doen als het ook goedkoper kan?' Dat er met mij heel veel anderen zijn die zo denken is duidelijk te zien aan de kapstok. De goedkoopste cape is leverbaar in groen met blauw. Als je gaat tellen hoeveel groen/blauwe capes aan de kapstok hangen dan ben je voorlopig nog niet klaar.
Toen ik voor Doerak een cape bestelde had ik een beetje een vaag gevoel bij dat groen/blauwe. Toch wel jammer dat er niet op z'n minst een roze/rode is. Vooral voor een meisje die dat heel belangrijk vind. Maar in dit geval vond ze het ook wel stoer dat het dezelfde was als die van Bolleboos. Dus hing ze netjes een half jaar haar jas in haar groen/blauwe cape.
Maar in de zomervakantie was ik het toch ineens zat. Elke keer opzoek naar je cape als hij niet meer aan je eigen kapstok hangt. Als er een groen/blauwe cape op de grond ligt dan duiken er vier kinderen tegelijk op af. Kon ik niet een lapje vinden die groot genoeg was om de capes te vervangen? Zo gezegd zo gedaan. Ik zocht samen met Bolleboos in mijn lapjes dozen. Ik vond dat hij nu wel eens recht had om de eerste te zijn. Omdat hij toch wat minder verwend wordt met zijn moeders zelfgemaakte spulletjes. Hij koos met zorg een lapje. Wat ik een beetje stuurde hier en daar. Ik sloopte vervolgens zijn cape. Gebruikte de originele lapjes als patroon en knipte een nieuwe cape. Natuurlijk kon ik het niet laten. Ik wilde hem nog een beetje versieren. Dus stikte ik nog een rode band over de naad.
Toen was Doerak aan de beurt. Ook zij koos een stofje. Bij haar kon ik hem nog veel meer versieren. Dus ging ik los met lintjes en kraaltjes. Wat vond ik het jammer dat ik ze de eerste dag niet naar school kon brengen. Ik moest immers zelf werken. Nu kon ik ze niet aan de kapstok op school zien hangen. Inmiddels zijn we al weer een paar weken onderweg. Het grootste voordeel? Dat de kinderen moeiteloos hun capes kunnen vinden. Er is er tenslotte maar een van.
Dan nog de zwemtassen. Doeraks tas is gemaakt door oma. Oma heeft een borduur machine. En een naaimachine. Daar tovert ze werkelijk de mooiste spullen mee tevoorschijn. Toen ik voor Doerak een zwemtas nodig had wilde oma daar dus best een mooie voor maken. Alleen was het hengsel veel te lang. Natuurlijk kon oma daar best iets mee. Maar eigenlijk vond ik dat dan weer mijn eer te na. Dat is net zoiets als je moeder een knoop aan een jas laten zetten. Niets daar van. Dat inkorten kon ik zelf. Het duurde even. Maar inmiddels is het gelukt. Ik heb een soort van strikje gemaakt door het hengel over een klein stukje dubbel te stikken. En dan de lus in tweeën te delen. Op het ontstane strikje heb ik een gehaakte bloem vastgezet. Nu kan ze ook haar eigen tas dragen.
En Bolleboos z'n tas. Al maanden geleden schreef ik er over. Hij wordt al meer dan een half jaar gebruikt. Nu eindelijk eens een foto van de tas. Ik heb voor de tas het sterrenpatroon van
Anneke van Ak at home gebruikt. Zij heeft er een prachtige deken van gemaakt. Ik vond het zo'n stoer patroon dat ik het dus gebruikt heb voor Bollenboos zijn tas. Ik haakte de sterren aan elkaar met vasten aan de achterkant. Dat geeft zo'n leuk rood rondje om elke zeskant. Voor de bodem heb ik een tijdje moeten puzzelen voor het precies uitkwam. Want toen mijn ronde eenmaal groot genoeg was moest ik zo'n mooi zigzag randje haken om de zeshoeken mooi aan te laten sluiten. Maar eenmaal een patroon was de bovenkant al een stuk makkelijker.
De jassenperiode is inmiddels weer aangebroken. Nog even en we gaan de dikke jassen weer nodig hebben. Geniet van de warmte die je zo heerlijk om je heen kan slaan.
