Kaartjes en kraaltjes

Het moet er uit. Elk vrij moment wordt op en top benut. Ik moet kaarten maken. Het kan niet meer wachten. Geen uitstel meer. 

Al een tijdje rommelde het in mijn hoofd. Maar in dat zelfde hoofd zat een ander project. (Daarover binnenkort wat meer) Wat voorrang vroeg. Iets wat niet lukte. Nu begint dat eindelijk te lopen. En daar kwam de ruimte. En de inspiratie. 

Dus toog ik de afgelopen dagen naar mijn zolder. Nu ja, mijn. Het is een zolder die ik moet delen met de was, speelgoed van de kids, en de hobby van Mannie. Maar heel eerlijk: ik heb samen met de was toch wel het leeuwendeel van die zolder in gebruik. Alleen al de spullen die ik heb. Serieus, Mannie heeft 3 kasten voor me gemaakt. Zodat ik al mijn wollebolletjes, kraaltjes, papier en overige onmisbare zaken op kan ruimen. Jullie begrijpen hoe dankbaar ik ben. (Ter vergelijking: hij heeft twee kasten voor zijn spullen. En de rest is hij aan het verkopen. Omdat het er niet meer in past.)

Maar goed. De kaarten. Daar begonnen we mee.

Eerst maakte ik deze groen-blauwe met zwart. Ik zag de kleurencombinatie in een kaartenmagazine. Daar blader ik vaak eerst door heen voor inspiratie en een idee hoe ik de kaart ongeveer zal gaan maken. Ik vond hem heel gewaagd. Maar eenmaal af twijfelde ik toch over het zwart. Ik vind zwart altijd een beetje een rouwkleur. Is dit wel echt een verjaardagskaart of beterschapskaart? Ik gebruik de kleur zwart nog wel eens voor mannen. Maar een ding is zeker het is geen mannenkaart. Wat vinden jullie?

Omdat ik het zwart te somber vond ging ik verder met bruin. Dat vond ik wel verrassend. Soms is het leuk om uit je comfortzone te komen en kleuren te gebruiken waar je normaal niet zo snel naar grijpt.

 

 

Omdat ik bij de eerste kaart eerst het groene klavertjes papier had gezocht voor het vierkantje met het grijze achtergrondje maar ik het eenmaal gesneden toch minder leuk vond moest er nog een kaart komen. Deze keer dus grijs-blauw met licht groen.

Voor alle kaarten heb ik het zelfde bloemetjes motief gebruikt. Ik vind het effect van de takken die er bovenuit steken zo leuk. 

Doerak werd natuurlijk aangestoken door haar moeder. Ook zij durfde de koude zolder op (meestal staan de ramen open op zolder zodat de was er goed droogt. (want ja meestal hangt er ook was. Ik droog zelden in de droger) Dus het duurt vaak even voor het er lekker warm is.) Sinds kort heb ik mijn tafel zo gedraaid dat we tegenover elkaar kunnen zitten. Terwijl ik de 3D plaatjes maak, knipt en plakt zij er op los met maskingtape en kant en klare plakkers. Zodra ze klaar is met haar kaart moet ik het volgende plaatje klaar hebben. En dan begint ze weer met vernieuwde enthousiasme. Ze zoekt trouwens zelf de kleurencombinaties uit. Wat zij vindt passen bij het plaatje. Ik moet zeggen dat ze er echt wel goed in slaagt. 

Haha en terwijl ik dit zo schrijf moet ik zelf toch wel een beetje lachen. Elk vrij momentje deze week. En dat heeft 3 kaarten opgeleverd. Het mag duidelijk zijn dat die vrije momentjes schaars zijn met de kinderen thuis, het huishouden en de nodige zaken die mijn aandacht vragen. ;-)

Daarom nog even een foto van mijn kralenbakken. (ja veel hé. En dan past nog niet eens alles er in. Ik heb nog een klein voorraadje staan. Dit zijn echt alleen maar kralen. In elk bakje een ander soort of kleur.) Toen wij twee en een half jaar geleden verhuisden heb ik alle kralenbakjes van te voren stuk voor stuk ingepakt door eerst een stukje papier op maat, daarna een lapjes stof er over heen te vouwen en daarover een lapjes badstof. Dat plakte ik stevig vast zodat de kralen geen kant meer op konden. Daarna pakte ik de hele doos in meerdere lagen papier en schreef ik op de doos dat de mannen er heel voorzichtig mee moesten doen. Natuurlijk hebben ze me er heerlijk mee geplaagd door net te doen of ze juist die doos zouden laten vallen. En hoewel de bakjes inmiddels al lang weer aan de muur hangen, (alweer dankzij Mannie) zijn ze nog niet allemaal uitgepakt. In die twee en half jaar heb ik duidelijk minder tijd gehad dan mijn kralen wel zouden willen. 

 Je ziet hier de plakband randen zitten. Dat krijg je als je te lang wacht. ;-)

Mijn kaartenwoede is nog niet gestild. Jullie worden op de hoogte gehouden. 

Ook een niet tegen te houden drang om te knutselen. Geef je er maar lekker aan over. Buiten is het toch niet lekker nu.

Perfecte vogeltjes de de show stelen

Wat een drukte. Nu al. Waar ik het over heb? Over de kerstinkopen. Vanmorgen ben ik met deze dag meegerekend 3 dagen voor de winkels dichtgaan voor kerst maar dapper naar de winkels gegaan. Met lijstje. Want ik wil alles in een keer hebben. Na vandaag wil ik niet meer in de winkels komen. Maar wat is het al druk. Ik observeerde zo eens en zag van alles. Sommigen waren gestrest en leken gek te worden van de drukte. Anderen maakten zich nergens druk om en stonden heerlijk samen te kletsen. Sommigen overlegden samen over groente of vlees wat het best zou zijn. Terwijl anderen zich een weg probeerden te banen met een briefje waar nu net even andere dingen op stonden dan normaal. Sommigen hielden de moed er in. Terwijl anderen licht wanhopig leken te worden.  "Het wordt elke dag een beetje drukker," zei de jongen achter de kassa. "Maar het gekke is dat het niet eens het drukst is op de dagen voor kerst. Met Pasen en Pinksteren is het nog veel drukker." Zouden we met z'n allen onze buik een beetje vol hebben van het vreetfestijn wat Kerst geworden is? Matigen we onze overdreven gekkigheid en pakken we nu extra uit met de andere feestdagen? Of liggen de vriezers al vol omdat we bang zijn om mis te grijpen. En hebben we de afgelopen weken al veel inkopen gedaan. We kunnen het maar alvast hebben.

Bijkomend van alle chaos zat ik even lekker in mijn stoel op Pinterest te bladeren. Gewoon zonder zoekopdracht even plaatjes scrollen op mijn telefoon. Ik kwam een perfect weddingcake tegen, THE cutest baby outfit ever, een lekker hapje waar je op elk feestje de show mee steelt en bij het openen van mijn mail zag ik een reclame mail waarin stond dat het nog niet te laat is en ik mijn perfecte kerstoutfit nog online kan bestellen. Zomaar even een paar dingen die mij opvielen. Want kennelijk willen we dit. De show stelen, perfecte plaatjes. We willen groots uitpakken met feestdagen. Want stel je voor dat we ergens iets te kort komen. Dat onze familie die bij ons komt eten het idee zou kunnen krijgen dat we de boel niet helemaal op orde hebben. En dat onze beste vrienden nu net de allerbeste amuze voor het kerstdiner zouden moeten missen. Maar waar doen we het voor? Waar doe ik het voor? Is het de stress waart om na twee dagen uitsloven te kunnen zeggen: "Maar het was wel perfect."

En dan denk ik ook gewoon even aan mijn blog. Ja, het aantal volgers blijft uit. Zelfs nu ik al een poosje langer bezig ben. Even schoot het hele bloggen er bij in. Maar dan ga ik het toch ook weer missen. Soms vraag ik me af wat er anders is aan mijn blog. Zijn het niet de perfecte plaatjes, zijn de verhaaltjes te lang? Of te nietszeggend? Maak ik geen perfecte werkstukjes. Of moet ik ook superlatieven gebruiken om mijn werkstukjes aan te prijzen? Moet ik zinnen gebruiken als: 'De sieraden waar ik overal de show mee steel.' Of: 'de meest perfecte vogeltjes alle tijden.' Of... zal ik gewoon mijzelf blijven. En dan maar accepteren dat ik de show niet steel. Dat ik geen perfect blog heb waar de volgers massaal aanhaken. Gewoon mijn verhaaltjes blijven schrijven voor degene die wel genieten. Zoals vrienden, tantes en andere bekenden die geen officiële volger zijn, geen tot weinig berichtjes achterlaten maar wel blijven lezen.

Gisteren kwam ons kleine Doerakje stralend uit haar bed. "Mama, ik moet u iets heel fijns vertellen. Ik voelde ineens zo een beetje aan mijn kleine tandje. En weet u? Het is echt heel leuk. Hij wiebelt een klein beetje." Haar stralende ogen, haar grote geluk. Een wiebeltand. Eindelijk. Want ze hoopt er al zeker een jaar op. Razend interessant. Misschien is zij nog wel het beste voorbeeld. Gewoon dolgelukkig zijn met het gewone. Het normale. Dat wat ieder mens overkomt. Een wiebeltand.

En daarom maar weer gewoon een berichtje. Over een gewoon werkstukje. Maar waar ik weer met heel veel liefde en plezier aan gewerkt hebt. Ik heb al meer voor die persoon baby cadeautjes gehaakt. En nu vroeg ze of ik iets moois voor haar vriendin wilde maken. Natuurlijk wilde ik dat. Dus ging ik aan de slag met de opgegeven kleuren. Vogeltjes moesten het weer worden. De vogeltjes van het patroon van dol-op-wol. Met een hartje en een ster. En een slinger.  Ik mailde wat ideeën maar kreeg de vrije hand over de invulling er van. Omdat het cadeautje voor een jongen is wilde ik het niet te zoet maken met bloemetjes en vlindertjes. En daarom dacht ik even heel diep na hoe ik de slinger zou haken.

 Het leek me leuk om aan te haken bij het hartje en de ster. Als ik nu een slinger met hartjes haakte in plaats van met blaadjes. En ik kleine sterren er op zou bevestigen in plaats van bloemetjes. Al hakend bedacht ik dat het ook nog wel een leuk idee zou zijn om met houten knoopjes te werken. Dus maakte ik aan een kant van het hartje en de ster een knoopje in het midden. Zodat degene die het krijgt zelf kan kiezen welke kant ze het mooist vind.

 En haakte ik om een paar houten knoopjes toch een soort van bloemetjes. Die bloemetjes bevestigde ik ook op de slinger.

Toen alles klaar was kreeg ik een hele blijde vrolijke mail. Wat heerlijk. Ja stuur maar snel op. Dan kan ik het zaterdag geven als ik naar haar toe ga. Wat fijn dat het klaar is. Met nog een klein cadeautje voor haarzelf deed ik het pakketje op de post. En daar kwamen ze aanvliegen. Een tevreden klant. En een tevreden haakster. 

Rest mij nog om iedereen hele fijne en goede kerstdagen te wensen. Met perfecte hapjes en amuses of zonder. Als je er van geniet is het goed. En denk vooral aan het perfecte Kind wat ooit geboren is. Want als er een iemand perfect was is Hij het. En het mooiste van dat Kind? Dat je niet perfect hoeft ze zijn om in Hem te geloven en bij Hem te horen.

Goed gehangen met frivolité

Dat is lang geleden. Bijna een half jaar. Ik kan natuurlijk zeggen dat het erg is, en allemaal heel ontrouw. En dat is het misschien ook wel. Maar laat ik het gewoon kort houden. Ik ben er weer. En hoop weer wat trouwer te posten.

Dit berichtje gaat in ieder geval over iets heel vrolijks. Over een prachtig trouwfeest van fijne vrienden. Over een heerlijke dag uit waarin Mannie en ik samen genoten en we Bolleboos en Doerak veilig bij opa en oma wisten. Een trouwerij vind ik zo iets positiefs. Dat ik altijd een beetje emotioneel wordt tijdens de plechtigheid. Dat twee mensen elkaar zo vertrouwen dat ze elkaar durven beloven dat ze de rest van hun leven bij elkaar willen blijven. Het is een wonder. En het blijft een wonder. Is het getrouwde leven dan alleen maar zonneschijn? Oh nee, ik weet na bijna 12,5 jaar wel beter. Maar ondanks alles blijft het gevoel dat je ooit tegen elkaar hebt gezegd: "Wij samen. We willen niet meer zonder elkaar. Ik wil bij jou horen en jij bij mij." En dat alleen al sleept je door diepe dalen heen.

Nu dus die bruiloft van onze vrienden. Aan bruiloften zit nog iets fijns. Nieuwe kleren kopen. Al jaren koop ik mijn kleding bijna volledig tweedehands. Het begon vanuit geldgebrek. Toen werd het een sport en inmiddels is het een principe. Een kringloop met uitgebreide kledingafdeling is een feestje. Maar voor deze gelegenheid maakte ik een uitzondering. De kids mochten bij vriendjes spelen en wij gingen op pad om de stad onveilig te maken.

Al in de eerste winkel vond ik een schitterende jurk. Een donkerblauwe jurk met een roestbruin werkje er in. A-lijn rok net iets boven de knie en pofmouwtjes. Deze jurk was het gewoon. Natuurlijk zochten we verder. En heus, die keuze maak ik niet alleen. Ook Mannie wilde verder kijken. Maar wat we ook nog zagen en wat ik ook nog paste het bleef bij deze jurk. Dus kwam ik stralend terug in de eerste winkel en met een schitterende jurk rijker verlieten we de stad.

Eenmaal thuis moesten de accessoires nog geregeld worden. Een tasje, een jasje, schoenen. Dat werd allemaal in de loop naar de bruiloft toe aangeschaft. Maar voor de ketting en oorbellen had ik andere plannen.

Ik zocht garen en een mooi patroon. Het patroon vond ik hier. De roestbruine kleur van het garen is precies de kleur van het werkje. De blauwe kleur van de kralen past mooi bij de blauwe kleur van de jurk. Officieel vond ik het garen iets te dik. En iets te grof. Maar toch is het een mooi geheel geworden door de afwisseling met de kralen. Voor het nekgedeelte van de ketting maakte ik gebruik van de steek Josephine Knot. Een uitleg daar over vind je hier. De oorbellen paste ik aan aan het patroontje van de ketting. En zie daar. Kant en klaar.

De dag zelf was prachtig. We hebben er fijne nieuwe mensen ontmoet. Mooie gesprekken gevoerd. Gelachen en gefeest. Echt een met een gouden randje.

Zelf binnen kort een feest? Met zelfgemaakte sieraden of zonder: ik wens je net zo'n mooie dag.

Doe het zelf: maak een bloem van cadeaupapier

Na al die cadeautjes berichten op mijn blog laat ik ook eens zien hoe ik de ingepakte cadeautjes versier. Nu moet ik eerlijk zeggen dat niet alle cadeautjes uitgebreid versierd worden. Een mooi krullint op zijn tijd is ook mooi en erg handig bij tijdgebrek. Maar als ik meer tijd heb dan maak ik iets extra's van een pakje.

Hieronder laat ik zien hoe je een bloem kan maken van cadeaupapier. Hij lijkt wel een beetje op de bloem van tule of kant die ik eerder heb laten zien. Maar nu laat ik zien hoe je deze bloem van papier kan maken. En met een beetje creativiteit kan je dingen uit deze tutorial gebruiken om weer andere versieringen te bedenken.

 Ik heb 3 bloemen tegelijk gemaakt. En die alle drie op het cadeau bevestigd. Dan heb je meteen echt een eyecatcher. Als eerste knipte ik 2 vierkanten uit het cadeaupapier en een uit een effen stuk papier wat dezelfde kleur rood had. Ik heb een papieren tas gebruikt die toch gescheurd was.

 Daarna knipte ik twee rechthoeken die ongeveer net zo lang als de vierkanten waren maar de helft minder breed.

 De rechthoeken vouwde ik dubbel. Ik knipte ze aan de open kant in.

 Ik krulde de ingeknipte uiteinden van de rechthoeken iets om met de schaar.

 Daarna maakte ik rondjes van de vierkanten. Waarom ik eerst vierkanten knip? Ik vind rondjes knippen nogal lastig. En zeker 3 even grote rondjes. Daarom knip ik eerst vierkantjes en rond ik daarna de hoeken af.

 De rechthoeken rolde ik aan de vouwkant om.

 Ik knipte lange stroken papier van het cadeaupapier en van het kapotte tasje.

 Die lange stroken krulde ik ook met de schaar en bond ze toen ook samen een een kant.

 Daarna pakte ik de rondjes in een losse vuist. Nam de opgerolde rechthoekjes en duwde met de vouwkant het rondje vanuit het midden tussen duim en wijsvinger in mijn vuist. Met mijn hand vouwde ik het midden van het rondje om het opgerolde rechthoekje en die zette ik vast met een nietje. En klaar is je bloem.

 Samen met de lange gekrulde stroken plakte ik de bloemen op het papier.

 En zie daar. Een cadeautje voor een geliefd iemand.

Gezellig staat het hé. Dit cadeau papier is gemaakt van kraft papier. Dus het was heel geschikt om daar deze bloemen mee te maken. Van ander papier krijgen je bloemen soms weer net een iets ander uiterlijk. Maar het is ook erg leuk om een bijpassende kleur vliegerpapier te gebruiken. Of gewoon een paar vouwblaadjes. Of stukjes krant. Voor het binnenste gedeelte kan je ook volop krullint gebruiken. Of stukjes stof. Of...

Mogelijkheden te over. Geniet er van. En maak er een stel op voorraad. Mocht je tijd te kort komen op het moment dat je het cadeautje inpakt dan is je cadeau toch spectaculair versierd.

Jam potje met versierd dekseltje

Terwijl wij lekker vakantie vierden in ons mooie land, zorgde de buurvrouw voor ons huis. De buurman natuurlijk ook. Maar hij heeft niet zoveel verstand van plantjes. En als hij wel moet gaan zorgen zijn er vaak ernstigere zaken aan de hand als dorstige plantjes. Gelukkig had de buurman geen werk aan ons huis. Alleen de buurvrouw is druk geweest. En dus bedacht ik voor haar een cadeaupakketje.

Terwijl we heerlijk aan het uitrusten waren, genoten van de natuur, fietstochten en het bezoeken van marktjes hebben we ook iets heel erg stouts gedaan. We hebben ons schuldig gemaakt aan... stroperij. Zonder dat we het wisten overigens. We lazen het na afloop van onze schuldige praktijken in het nieuws. We hebben namelijk... bosbessen geplukt. Op een van onze wandeltochten zagen we bosbessen hangen. Natuurlijk wil je dan de kinderen laten zien dat er vruchten groeien in het bos die je kan eten. En dus plukten we er een paar. De kinderen vonden ze heerlijk dus besloten we op een mooie dag om terug te gaan en met z'n allen wat bosbessen te plukken. We namen broodjes mee en emmertjes, een grote badhanddoek (bij gebrek aan picknickkleed) en wat strips. Zo plukten we een bakje vol. Heerlijke blauwe onbespoten bessen. Eenmaal thuis maakte ik er jam van. En taart. We snoepten en genoten. Tot we ineens lazen dat we een strafbaar feit hadden gepleegd. Jammer. Ontzettend jammer. Want het is juist zo leuk om met de kinderen hun eigen fruit te plukken waar ze dan vervolgens ook nog zo lekker gezond van kunnen snoepen.

Maar de buit die we binnen hadden hebben we toch maar lekker gehouden. We genieten dubbel van het heerlijke feit. En deelden van onze overvloed. Buurvrouw kreeg ook een potje. Met een eigengemaakt label. Met een versierd dekseltje. Gewoon een hoesje voor over het dekseltje gehaakt. Hoe?

Nou heel eenvoudig, ik begon met een bloem uit het boekje 100 bloemen om te haken en te breien. Ik verlengde de bloem door om de stokjes van de opzettoer van de bloem heen te haken en zo vanaf de achterkant van de bloem verder in het rond te haken. De bloem komt zo mooi op het rondje te liggen. Ik haakte een van de toeren met halve vasten en noppen van 5 stokjes om de 4 steken. Toen het rondje eenmaal groot genoeg was haakte ik alleen in de achterste lussen zonder te meerderen. Zo kreeg ik een randje naar beneden. Als laatste haakte ik een schulprandje.

Samen met een pakje thee, een pak druivensap, afbakbroodjes en een flesje honing zette ik de jam op een stuk karton wat ik beplakt had met een taart onderlegger. Ingepakt met cellofaanpapier was het een mooi ontbijtpakketje. Voor de buurvrouw (en de buurman) om eens lekker samen te ontbijten.

Ze was er heel blij mee. En zo kan je met iets kleins toch je waardering laten blijken.

Geniet van de vakantie als je die hebt. En anders van een uitgebreid ontbijtje.

Hang de slingers maar op

We zijn al weer over de helft van de vakantie. We zitten halverwege onze vierde week. En oh wat is het heerlijk. Stiekem zou ik best nog 6 weken willen na deze 6 weken. Bolleboos wilde zelfs wel 2 jaar lang vakantie. Maar toen ik zei dat hij dan op zijn 10e naar groep 5 moest vond hij dat toch ook niet zo'n goed idee. Doerak wil eigenlijk zo onderhand wel weer naar school. Prima hoor 3 weken vrij. Maar dan heeft het lang genoeg geduurd. Gelukkig heeft ze vriendjes zat om mee te spelen. Echt vervelen doet ze zich niet. Maar groep 3 trekt toch wel heel erg.

Voor dat de vakantie aanbrak moesten er nog cadeautjes geregeld worden. De juffen hebben dit jaar hard gewerkt. Ook zei hebben een vakantie verdiend. En als blijk van waardering wilden we de juf verrassen met iets moois. Gelukkig bedacht ik het dit jaar ruim van te voren. En kwam ik ook nog eens op een idee. Dus ging ik aan het werk. Ik haakte cupcakes. Uit het boek Amigurumi's en mini's van Tessa van Riet- Ernst

En die cupcakes reeg ik met houten kralen en een stel wasknijpers aan een koord. Zo ontstond een kaartenslinger.

 De kaartjes knutselde ik ook zelf. Oh wat ben ik dan blij met mijn stans en embosmachine en de leuke stansmallen waar ik mezelf af en toe mee verwen.

 En toen was het alleen nog maar een kwestie van inpakken. 3 slingers. Doerak mocht haar 2 juffen verrassen. Bolleboos had dit jaar een fulltime juf.

Want hangen de slingers hier mooi he aan onze mega tak waar onze lampen aan hangen. En de slinger aan het plafond hangt het hele jaar in ons huis. Die vind ik zo mooi. Die mag blijven hangen.

 Doerak moest ook nog aan het werk. Haar stagejuf nam afscheid. En die was toch een half jaar in haar klas geweest. Doerak vult het ene strijkkralen vormpje na het andere. Zowel thuis als op school. Dus hoefde ik niet lang te denken wat ze haar stagejuf mocht geven. Als hulpjuf weet ik inmiddels dat het strijken van zulke vormpjes een fijn karweitje is voor de hulp in de klas. Ik vermoed dat ze er heel wat gestreken heeft voor onze Doerak. Het hartje reeg ik ook met kralen aan een ketting. Een knijper onderaan en zo heb je ook een leuke kaartenslinger.

En waar ik de cupcakeslingers bewust neutraal heb gehouden zodat ze overal opgehangen zouden kunnen worden, mocht Doerak hier haar kleur stempel drukken. Dan is het niet moeilijk om te raden welke kleuren zei zou kiezen natuurlijk. ;-)

Een tijd geleden maakte ik ook al eens een wasknijperslinger. Nu niet met gehaakte cupcakes maar met omgehaakte kralen. Ik had twee soorten kralen. De kleine ronde en de grote. Om een tussenmaat te creeren haakte ik het kleinste kraaltje om. Door er een gekleurd jasje aan te hangen is het in balans en staat het meteen een stuk vrolijker.

 Deze slinger moest in een tuinhuisje komen te hangen. Dus hing ik er in plaats van kaartjes leuke prulletjes aan. Aan het vierde knijpertje hing ik een handgeletterd kaartje met daarop de tekst waarom ik het cadeautje gaf. Die vierde knijper is inmiddels gevuld met nog een vogel en hangt nu te pronken in het tuinhuis.

Zelf een reden om een slinger te maken? Of eigenlijk geen reden? Toch gewoon doen. Je wordt er vrolijk van.

Waxinelichtje houder van een glazen pot

Afgelopen week vierde onze Doerak haar laatste kleuterfeest. Na de grote vakantie mag ze naar groep 3. Toen we haar als 4 jarig meisje naar school brachten vond ik het een heerlijk idee dat ons kleine meisje heerlijk 2,5 jaar zou kleuteren. Lekker laten spelen, bewegen en knutselen. Alleen maar ruiken aan letters en tot 20 tellen. Leren kan ze nog lang genoeg.Tot we eind groep 1 bij de juf geroepen werden. Wat we er van vonden als onze kleine meid naar groep 2 zou gaan. Dan had ze maar een half jaar groep 1 gedaan. Maar cognitief en sociaal-emotioneel liep ze zo ver voor. Dat ze gemakkelijk met de kinderen van groep 2 mee zou kunnen doen. De testresultaten lieten dat inderdaad zien. 2 jaar groep 2 vonden wij geen enkel probleem. Dus schoof onze kleine meid door.

Tot we in januari opnieuw de toetsresultaten onder ogen kregen. Ze waren zo hoog. Op alle gebieden. Dat nog een jaar groep 2 eigenlijk geen optie was. Bibbers in onze benen op de terugweg naar huis. Willen we dit? Dan is ze 11 als ze straks naar het voortgezet onderwijs moet. En ons kleine meisje is nog zo speels. Maar we moesten ook toegeven dat dit zelfde meisje wel erg leergierig is. Rekenen, lezen, briefjes schrijven. Dat is niet heel gemiddeld voor een meisje van half groep 2. Dus hebben we de knoop doorgehakt. Na de vakantie is het klaar met kleuters in ons huis. Al blijft ze tot februari natuurlijk ook gewoon een meisje van 5.

Terug naar het kleuterfeest. Dat laatste kleuterfeest. Daar moest ik als hulpjuf bij zijn. Alle jaren is het kleuterfeest op mijn werkdag. En vrij nemen kan je niet als je in het onderwijs zit. Maar ik wilde zo graag een keertje meehelpen. Dat ik op mijn werk aan de andere hulpjuffen heb gevraagd of ze wilden ruilen. En ja, de juf van donderdag kon haar dag wel ruilen. Kon ze meteen met haar zoon mee die die dag op excursie ging. Zo sloegen we twee vliegen in een klap.

Ik genoot van het kleuterfeest. Het was een heerlijke dag. Niet te warm, niet te koud. We aten koekjes, patat, ijs en dronken veel limonade. We speelden spelletjes, keken naar een voorstelling van een clown en speelden in de speeltuin.

Toen dochterlief en ik moe maar voldaan thuiskwamen moest ik even creatief aan de slag. Om mijn collega te bedanken dat ze haar dag wilde ruilen knutselde ik een cadeautje in elkaar. Ik nam zwart ijzerdraad en reeg er een stel crème witte parelkraaltjes op. Daarna haakte ik met het ijzerdraad een ketting van lossen en schoof ik om de zoveel steken een kraal naar voren die ik dan vervolgens mee haakte.

Ik haakte uit het boekje 100 bloemen om te breien en te haken (hier al heel wat vaker genoemd) een rozenknopje van heel dun haakgaren. Twee blaadjes er bij. En een hartje van frivolité. Het hartje vond ik ergens op internet en de foto was zo duidelijk dat ik hem van de foto namaakte.

Ik wikkelde touw en de gehaakte lossenketting om een glazen potje. Nog een beetje touw om het schroefdraad bovenaan het potje. Het roosje met de blaadjes op het bovenste stukje touw. En ik hing het hartje als hangertje onder het roosje. Een waxinelichtje er in en klaar was ik.

Dan is het altijd spannend of je cadeau in de smaak valt. Maar gelukkig vond mijn collega het erg leuk. Ze kon er zeker iets mee zei ze. Dat was nu precies de bedoeling.

Ook een mooi cadeau in gedachten om te maken. Begin er maar snel aan. Het is leuk om te maken en om te geven.

tis oranje, t blijft oranje...

Terwijl hier het zonnetje schijnt (maar ze de afgelopen dagen wel bewezen heeft dat dat van heel korte duur kan zijn) en hier in rood/wit/blauw/oranje rustig opgestart wordt even een berichtje. Want mijn bericht heeft dit jaar echt met koningsdag te maken. Ik heb namelijk... kroontjes in mijn oren.

Afgelopen zondag gemaakt met naald frivolité. Van het patroontje van Corina van de Handwerktuin. Een leuke blog om te volgen. Vooral omdat Corina zo veel verschillende technieken gebruikt en niet bang is om iets nieuws uit te proberen. Deze creatieve veelzijdige dame deelde het gratis patroontje op haar blog al in 2013.

Ik speelde al een tijdje met het idee om zelf oorbellen te maken. Af en toe afwisselen vind ik leuk. Maar zo maar weer nieuwe oorbellen kopen vind ik dan weer een beetje geld over de balk smijten. Ik moet ze dan wel nodig hebben. Maar eigenlijk heb je pas iets nodig als je niets meer hebt. En dat kan ik nu niet echt zeggen. Dus zocht ik op YouTube naar een filmpje waarin oorbellen gemaakt werden met naald frivolité en waarin kraaltjes gebruikt werden. Ik kwam op dit filmpje. Niet te groot, (dat vind ik niet zo handig in dagelijks gebruik) en prima te volgen. (als je hem regelmatig op pauze zet.)

Je had trouwens de verbaasde ogen van Doeraks vriendje die uit school mee kwam om te spelen moeten zien. Terwijl hij beneden speelde met een puzzel spel van Bolleboos zat Doerak boven met een vriendinnetje uit de buurt. (Ik ben al lang opgehouden me te verbazen over hoe kleuters bij elkaar kunnen spelen. Samen spelen kent vele definities) Terwijl ik de tv aanzette om nog even verder te gaan met de oorbellen kwam hij heel gezellig naast me zitten met zijn puzzel. Immers filmpjes kijken is altijd leuk. Maar toen hij een vreemde taal hoorde en handwerkbeelden zag snapte hij er niets van. Waarom doe je zo iets? Kijken naar iets wat je niet verstaat en iets nadoen wat je op de televisie ziet. Zo iets vreemds had hij nog nooit gezien. :-))

Na deze oorbellen kwam ik dus op het patroontje van het kroontje. Voor het eerst een geschreven patroon gevolgd. En dat viel eigenlijk best mee. Frivolité is zo leuk. Eigenlijk doe ik het te weinig. Ik heb er in ieder geval van genoten.

Zo wij gaan er op uit. Fijne Koningsdag allemaal!

Nog een kinderwagenspanner

Vlak na het grote nieuws van mijn zusje kregen we nog meer groot nieuws. Nu van Mannies jongste broer. Ook zij verwachtten een kleine. Dus toen de ene kinderwagenspanner klaar was mocht ik meteen door met de volgende. Want ook mijn schoonzus wilde een kinderwagenspanner. Van haar kreeg ik volledig de vrije hand. Ze vond bosdieren leuk. En Nijntje. En daar mocht ik zelf wat van maken. We kletsten wat over dieren, kleuren en ideeën. Oh ja... ze vond het wel leuk als dieren echt op dieren lijken. En dat de kleuren kloppen. In de babykamer hangen dan ook foto's van echte dieren. Deze informatie prentte ik natuurlijk in mijn hoofd. Dan werd het echt wat mijn schoonzus wilde. 

Ik besloot het zelfbedachte eekhoorntje nog eens te maken. Die was me goed bevallen. En een echt bosdiertje natuurlijk.

 Ook het egeltje mocht nog eens van de haaknaald rollen. Deze keer kreeg het egeltje een piepertje in zijn buik.

 Daarna ontwierp ik een konijntje. Dat was nog een hele uitdaging. Want ik wilde dat het konijntje een zittend ontwerp werd. Na wat puzzelen en uithalen lukte dat eindelijk. Ik ben ook nog een hele tijd bezig geweest om in plaats van het konijntje een vosje te maken. Maar dat werd een prullenbak ontwerp. Na een hele periode van uithalen en opnieuw beginnen begon de tijd te dringen en heb ik de vos maar los gelaten. Mocht je dus ergens een lief gehaakt maar zeer gehavend vosje tegenkomen. Dan is het mijn afgekeurde beestje.

 Alles bij elkaar werd het dit. Zo tussen de kralen waarvan ik er een paar omhaakte met het blauw waar ook de neusjes en oogjes mee geborduurd werden is het een lief en schattig gezelschap.

Ergens heb ik ook nog een rammeltje ingestopt. Ik weet alleen niet meer of dat nu juist het konijntje was of de staart van het eekhoorntje.

Toen ik het eindelijk mocht geven hing daar al snel de kinderwagenspanner te stralen op de plek waar hij hoorde.

En nu droomt tante Clarisse over kinderwagenspanners. Dat kunnen jullie begrijpen. Ook een mooie droom? Laat hem niet los zoals de vos maar geniet er van. Wie weet wordt hij ooit waarheid.