tis oranje, t blijft oranje...

Terwijl hier het zonnetje schijnt (maar ze de afgelopen dagen wel bewezen heeft dat dat van heel korte duur kan zijn) en hier in rood/wit/blauw/oranje rustig opgestart wordt even een berichtje. Want mijn bericht heeft dit jaar echt met koningsdag te maken. Ik heb namelijk... kroontjes in mijn oren.

Afgelopen zondag gemaakt met naald frivolité. Van het patroontje van Corina van de Handwerktuin. Een leuke blog om te volgen. Vooral omdat Corina zo veel verschillende technieken gebruikt en niet bang is om iets nieuws uit te proberen. Deze creatieve veelzijdige dame deelde het gratis patroontje op haar blog al in 2013.

Ik speelde al een tijdje met het idee om zelf oorbellen te maken. Af en toe afwisselen vind ik leuk. Maar zo maar weer nieuwe oorbellen kopen vind ik dan weer een beetje geld over de balk smijten. Ik moet ze dan wel nodig hebben. Maar eigenlijk heb je pas iets nodig als je niets meer hebt. En dat kan ik nu niet echt zeggen. Dus zocht ik op YouTube naar een filmpje waarin oorbellen gemaakt werden met naald frivolité en waarin kraaltjes gebruikt werden. Ik kwam op dit filmpje. Niet te groot, (dat vind ik niet zo handig in dagelijks gebruik) en prima te volgen. (als je hem regelmatig op pauze zet.)

Je had trouwens de verbaasde ogen van Doeraks vriendje die uit school mee kwam om te spelen moeten zien. Terwijl hij beneden speelde met een puzzel spel van Bolleboos zat Doerak boven met een vriendinnetje uit de buurt. (Ik ben al lang opgehouden me te verbazen over hoe kleuters bij elkaar kunnen spelen. Samen spelen kent vele definities) Terwijl ik de tv aanzette om nog even verder te gaan met de oorbellen kwam hij heel gezellig naast me zitten met zijn puzzel. Immers filmpjes kijken is altijd leuk. Maar toen hij een vreemde taal hoorde en handwerkbeelden zag snapte hij er niets van. Waarom doe je zo iets? Kijken naar iets wat je niet verstaat en iets nadoen wat je op de televisie ziet. Zo iets vreemds had hij nog nooit gezien. :-))

Na deze oorbellen kwam ik dus op het patroontje van het kroontje. Voor het eerst een geschreven patroon gevolgd. En dat viel eigenlijk best mee. Frivolité is zo leuk. Eigenlijk doe ik het te weinig. Ik heb er in ieder geval van genoten.

Zo wij gaan er op uit. Fijne Koningsdag allemaal!

Nog een kinderwagenspanner

Vlak na het grote nieuws van mijn zusje kregen we nog meer groot nieuws. Nu van Mannies jongste broer. Ook zij verwachtten een kleine. Dus toen de ene kinderwagenspanner klaar was mocht ik meteen door met de volgende. Want ook mijn schoonzus wilde een kinderwagenspanner. Van haar kreeg ik volledig de vrije hand. Ze vond bosdieren leuk. En Nijntje. En daar mocht ik zelf wat van maken. We kletsten wat over dieren, kleuren en ideeën. Oh ja... ze vond het wel leuk als dieren echt op dieren lijken. En dat de kleuren kloppen. In de babykamer hangen dan ook foto's van echte dieren. Deze informatie prentte ik natuurlijk in mijn hoofd. Dan werd het echt wat mijn schoonzus wilde. 

Ik besloot het zelfbedachte eekhoorntje nog eens te maken. Die was me goed bevallen. En een echt bosdiertje natuurlijk.

 Ook het egeltje mocht nog eens van de haaknaald rollen. Deze keer kreeg het egeltje een piepertje in zijn buik.

 Daarna ontwierp ik een konijntje. Dat was nog een hele uitdaging. Want ik wilde dat het konijntje een zittend ontwerp werd. Na wat puzzelen en uithalen lukte dat eindelijk. Ik ben ook nog een hele tijd bezig geweest om in plaats van het konijntje een vosje te maken. Maar dat werd een prullenbak ontwerp. Na een hele periode van uithalen en opnieuw beginnen begon de tijd te dringen en heb ik de vos maar los gelaten. Mocht je dus ergens een lief gehaakt maar zeer gehavend vosje tegenkomen. Dan is het mijn afgekeurde beestje.

 Alles bij elkaar werd het dit. Zo tussen de kralen waarvan ik er een paar omhaakte met het blauw waar ook de neusjes en oogjes mee geborduurd werden is het een lief en schattig gezelschap.

Ergens heb ik ook nog een rammeltje ingestopt. Ik weet alleen niet meer of dat nu juist het konijntje was of de staart van het eekhoorntje.

Toen ik het eindelijk mocht geven hing daar al snel de kinderwagenspanner te stralen op de plek waar hij hoorde.

En nu droomt tante Clarisse over kinderwagenspanners. Dat kunnen jullie begrijpen. Ook een mooie droom? Laat hem niet los zoals de vos maar geniet er van. Wie weet wordt hij ooit waarheid.